مقالات بیابان

کلوت يا ياردانگ هاي لوت يکي از ناهمواريهاي ويژه مناطق بياباني ايران مي باشد که در سازندهاي مارني در حوزه آبخير بسته لوت در جنوب شرقي ايران واقع گرديده است و وسعتي به طول حدود 120 کيلومتر و عرض 80 کيلومتر را پوشش مي دهد. ياردانگ هاي لوت هر چند که در حال حاضر تحت تاثير فرسايش بادي انتخابي مي باشد ولي بررسي هاي فيزيوگرافي - ژئومرفولوژي نشان داده که هم فرآيند فرسايش آبي و فرسايش بادي در شکل گيري آنها دخالت داشته اند. مطالعات ژئومرفولوژي انجام شده بر اساس تفسير تصاوير ماهواره اي لندست، عکس هاي هوايي (مقياس 1:50000 و 1:20000) و بازديدهاي صحرايي نشان داد که دو لند فرم کاملا مجزا در مناطق ياردانگ ها وجود دارند. يکي پشته ها و ديگري راهروها. چهره پشته ها عمدتا تحت تاثير دو نوع فرسايش آبي و بادي پرداخت شده اند. به طوريکه آثار فرسايش آبي به صورت فرسايش شياري و آبراهه اي در بالاي دامنه پشته ها و آثار فرسايش بادي به صورت بادکندگي در بخش قاعده آنها ديده مي شود. راهروها به صورت فضاهاي خالي بين پشته ها قرار گرفته اند که سطح آنها را اشکال ريپل مارک (درشت دانه و ريز دانه) کفه هاي رسي - سيلتي و تپه هاي ماسه اي در ابعاد گوناگون پوشش داده اند. با توجه به مطالعات ژئومرفولوژي پشته ها و راهروها مشخص ميشود که باد غالب منطقه شمال غربي جنوب شرقي مي باشد. اثر باد غالب بر روي منطقه ياردانگ ها، اشکال زير از شمال به جنوب بر جاي گذاشته است. شمال منطقه، ياردانگ هاي با تراکم و ارتفاع کم، بخش مرکزي، ياردانگ هاي با تراکم زياد و ارتفاع بيشتر و نهايتا در جنوب منطقه تپه هاي ماسه اي طولي و هلالي شکل که حاصل عمل فرسايش بادي بر روي ياردانگ ها مي باشد وجود دارند.

 نسخه قابل چاپ