مقالات بیابان

در مطالعه حاضر، به منظور بررسي خشکسالي هاي اقليمي در حوزه آبريز اترک از داده هاي سالانه بارندگي مربوط به 21 ايستگاه باران سنجي طي يک دوره آماري 29 ساله (1377-1349) استفاده گرديد. سپس، مقادير شدت خشکسالي با استفاده از شاخص درصد از نرمال بارش محاسبه و دوره بازگشت هاي 2 ، 5، 10، 20، 25، 50 و 100 ساله آن در تمام نقاط شبکه استخراج گرديد. به منظور تعميم تحليل هاي نقطه اي در منطقه مورد بررسي ابتدا از روش همبستگي با ارتفاع استفاده گرديد. به خاطر وجود همبستگي ناچيز بين ارتفاع و شدت خشکسالي در منطقه مطالعاتي عملا از تکنيک پهنه بندي منطقه با استفاده از روابط رگرسيوني صرفنظر گرديد. در مرحله بعد، روش کريجينگ مورد توجه قرار گرفت. با استفاده از اين روش، پهنه بندي منطقه از نظر شدت خشکسالي با دوره بازگشت هاي مختلف انجام شد. در نهايت، بمنظور داشتن ايده اي کلي از سه ويژگي شدت، مدت و دوره بازگشت خشکسالي در منطقه، مقادير شدت خشکسالي با هر دوره بازگشت براي تداوم هاي مختلف در کل ايستگاه هاي مطالعاتي استخراج گرديد. آناليز نقشه هاي هم شدت خشکسالي نشان داد که هر چه دوره بازگشت خشکسالي افزايش مي يابد شدت خشکسالي نيز زيادتر مي شود. همچنين، بررسي منحني هاي شدت - مدت - دوره بازگشت خشکسالي نشان داد با افزايش تداوم، شدت خشکسالي با دوره بازگشت هاي مختلف به سمت يک عدد ثابت ميل مي نمايد.

 نسخه قابل چاپ