مقالات بیابان

سالسولاها در بيشتر مناطق کشور به نام شور يا شوره شناخته مي شوند گياهاني يکساله يا چند ساله از خانواده اسفناجيان هستند. در مناطق بياباني، بخصوص در حاشيه هاي شمالي دشت کوير از ارتفاع حدود 1000 متر از سطح دريا گسترش داشته و نسبت به شرايط شوري نسبي خاک و کمبود آب بردبارند. در استان سمنان 13 گونه از اين گياه شناسائي شده که 6 گونه يکساله و 7 گونه چند ساله هستند. مهمترين گونه هاي علوفه اي اين منطقه گونه هاي پايا بوده و اسامي محلي آنها به ترتيب خريد يا خريت شور درختي يا جفنه و کندر هستند با وجود اهميتي که برخي سالسولاهاي يکساله از جمله سالسولا کالي در ساير مناطق خشک جهان براي تامين علوفه در شرايط سخت داده مي شود، در ايران هنوز روي اين گونه ها کار مهمي انجام نشده است. در مراتع مناطق خشک، بخصوص مراتع قشلاقي استان سمنان سالسولاها سهم قابل توجهي از پوشش مراتع را بخود اختصاص داده اند. دامداران بخصوص عشاير براي اين گياهان علاوه بر تامين قسمتي از جيره روزانه دام در مرتع نقش تامين کننده نمک مورد نياز دام را نيز قائلند. در چرخه روزانه تعليف دام از مرتع، بخشي از زمان چرا که معمولا در اواخر چرخه چرا و قبل از رفتن احشام به محل آبشخور است به تعليف از مراتع داراي گياهان شور اختصاص مي يابد. دليل اين شکل از چرخه بندي آن است که دام پس از مصرف گياهان شور بشدت احساس تشنگي مي کند و بدون توجه به علوفه مسير و براي رفع تشنگي به سوي آبشخور مي شتابد. اين قسمت از چرخه چرا هم در تامين بهداشت و تغذيه دام موثر است و هم کمکي است به چوپان براي هدايت آسانتر گله بسوي آبشخور توليد پروتئين و ماده خشک برخي از سالسولاها قابل توجه است و ميتواند با يونجه مقايسه شود.

 نسخه قابل چاپ