مقالات بیابان

گندم زراعي بيشتر در مناطق خشک و نيمه خشک کشت مي شود و به علت کمبود منابع آب و خشکي محيط، عملکرد بسيار پائيني دارد. به منظور ارزيابي مقاومت به خشکي و شناسايي ارقام پرمحصول اصلاح شده گندم (Triticum aestivum) در شرايط ديم آزمايشي در مزرعه پژوهشي دانشکده کشاورزي دانشگاه تهران (کرج) در سال زراعي 79-1378 در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار انجام شد. هر واحد آزمايشي (کرت) شامل 9 خط 7 متري به فاصله 25 سانتي متر و مساحت برداشت 10.5 مترمربع (7 خط 6 متري) بود، پس از کاشت فقط يکبار براي سبز شدن بذرها آبياري (کوتاه مدت) انجام شد. در طول مدت رشد در کل 200 ميلي متر بارندگي رخ داد. ارقام مورد بررسي شامل 6 رقم گندم تجاري ديم (آذر، بزوستايا، بيستون، رشيد، سبلان و سرداري) و 6 رقم گندم آبي (آزادي، اميد، روشن، قدس، کراس اميد و کرج 1) بود. صفات مورد مطالعه شامل عملکرد دانه، وزن هزار دانه، طول سنبله، ارتفاع بوته، تعداد پنجه، تاريخ ظهورساقه، ظهور سنبله و تاريخ رسيدن بود. همبستگي مثبت عملکرد دانه با ارتفاع بوته، طول سنبله و وزن دانه نشانگر تاثير مهم اين صفات بر عملکرد دانه در شرايط ديم بود. همچنين، همبستگي منفي عملکرد دانه با تاريخ ظهور سنبله (r=0.38*) و تاريخ رسيدگي (r=0.29*) حاکي از زودرسي و نشانه اي از توانائي ارقام مورد بررسي در گريز از خشکي آخر فصل بود. رقم قدس، رشيد و کراس اميد بالاترين عملکرد دانه را داشتند، ولي گندم رشيد زودرس ترين رقم بود. سرداري نيز که از ارقام مهم ديم محسوب مي شود، عملکرد نسبتا بالايي داشت و از لحاظ تعداد پنجه و وزن هزار دانه رکورد خوبي را نشان داد.

 نسخه قابل چاپ