مقالات بیابان

دشت قم يک منطقه خشک بوده که در جنوب و جنوب شرق قم واقع شده است. به علت کمبود جريانات سطحي با کيفيت مناسب، عدم رعايت نکات فني در بهره برداري، برداشت بيش از سفره هاي آب زيرزميني در طي دو دهه اخير با افت سطح ايستابي و نيز افزايش شوري مواجه شده است. در اين تحقيق روند تغييرات، سطح ايستابي و کيفيت آب از نظر قابليت هدايت الکتريکي (EC) باقميانده خشک (T.D.S) براي دوره آماري (79-1376) مورد بررسي قرار گيرد.
بدين منظور مقدار افت و شوري آبهاي زيرزميني بر اساس خصوصيات دشت محاسبه گرديد. نتايج نشان مي دهد که افت متوسط آبهاي زيرزميني در دوره ياد شده، 14.5 متر بوده است. افزايش شوري آبهاي زيرزميني در اين دوره، 4341 دسي زيمنس بر متر بوده است، نشان مي دهد که هر ساله 168 دسي زيمنس بر متر از کيفيت آبهاي منطقه کاسته شده است. مقدار باقيمانده خشک آب زيرزميني دشت به طور متوسط سالانه حدود 100 ميلي گرم در ليتر افزايش داشته است.

 نسخه قابل چاپ