مقالات بیابان

امروزه يكي از معضلات مهم جوامع بشري پديده بيابانزايي است. يكي از نواحي در حال توسعه در مناطق بياباني شوره زارها هستند. اين نواحي حاوي مقادير زيادي املاح و نمك مي باشند كه شرايطي خاص را با موجودات خاص در خود جاي داده اند. گياهان در اين نواحي راهكارهايي براي مقابله با بحران شوري اتخاذ كرده اند. براي جلوگيري از توسعه شوره زارها و بيابانزايي مطالعه اجزاء و روابط موجود در اكوسيستم اين نواحي حائز اهميت است. در اين نواحي رشد و توسعه گياهان تابعي از عوامل خاكي منطقه مي باشد. در اين تحقيق مطالعه تراكم گونه هاي گياهي با ميزان شوري و بافت خاك در شيب ثابت مورد ارزيابي قرار گرفت. از آنجائي كه بافت خاك در همه نمونه ها تقريبا يكسان بود مشخص گرديد كه انتشار و تراكم گياهان با ميزان شوري از ارتباط معني داري برخوردار است. گونه هايي گياهي موجود در منطقه محدوده بردباري متفاوتي نسبت به شوري خاك دارند، به طوري كه ميزان مقاومت آنها از خيلي زياد تا خيلي كم متغير است. گونه هايي که مقاومت زيادي دارند تراکم آنها درهسته شوره زار پايه هاي زيادتري دارند. در بين گونه هاي بسيار مقاوم گونهHalocnemum strobilaceum قرار دارد كه به خوبي قادر است شرايط شوري و خشكي را تحمل نمايد و جهت اصلاح و احياء هسته مركزي شوره زار مفيد است و در بين گونه هاي با مقاومت كم گونه Gymnocarpus deconder قرار دارد كه مي تواند جهت اصلاح و احيا حواشي شوره  زار براي جلوگيري از توسعه شوره زار مفيد واقع گردد.

 نسخه قابل چاپ