مقالات بیابان

به منظور بررسي اثرات متقابل مقادير مختلف شوري و نسبتهاي كلر به سولفات بر جذب نيتروژن در گياه گـندم، آزمايش گلخانه‌اي در قالـب آزمايش فاكتوريل با طـرح پايه كاملا تصادفي در سه تكرار اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايشي شامل سطوح شوري (8Ds/m) S₃, (4dS/m) S₂ ,(2dS/m) S₁ هر كدام داراي سه نسبت كلر به سولفات (Cl/SO4 1:2) R₁ ,(CI/SO₄ 1:1) R₂ ,(Cl/SO₄ 2:1) R₃ در آب آبياري و دو سطح کود نيتروژن (100Kg/ha) N₁ و(200Kg/ha) N₂   در خاك بود. نتايج بدست آمده در خصوص تاثير شوري آب آبياري نشان داد كه درصد جوانه‌زني گندم در سطح S₃ در مقايسه با دو سطح ديگر معادل 15 درصد نسبت به S₁ و 11 درصد نسبت به S₂ كاهش داشت كه در سطح اطمينان 5 درصد معني‌دار شد. ارتقاع گياه با افزايش سطوح شوري با وجود كاهش معني‌دار نشد. وزن ماده خشك اندامهاي هوايي گندم در سطح S₃ نسبت به S₁ معادل 5/24 درصد و نسبت بهS₂ معادل 12 درصد كاهش معني‌داري را نشان داد. مقايسه نسبتهاي كلر به سولفات در خصوص درصد جوانه ‌زني، ارتقاع گياه و وزن ماده خشك اندامهاي هوايي با وجود تفاوتهاي ايجاد شده معني‌دار نشد. افزايش كود نيتروژن از N₁ به N₂ وزن ماده خشك اندامهايي هوايي گياه را به طور معني‌داري افزايش داد. مقايسه اثر متقابل بين كود نيتروژن و نسبتهاي كلر به سولفات نشان داد كه افزايش مقدار كود نيتروژن در خاكهايي با نسبتهاي يوني كلر به سولفات R₁ و R₂ توانسته است اثرات مثبتي را در خصوص وزن ماده خشك اندامهاي هوايي گياه ايجاد نمايد. مقايسه نتايج به دست آمده نشان دهنده آنست كه استفاده از كود نيتروژن به منظور ترغيب رشد و تكامل گياه گندم و جلوگيري از تنش‌هاي شوري در خاكهاي شوري كاربرد دارد كه نوع غالب آنيوني SO₄ و تنوع آنيوني با نسبتهاي كلر به سولفات 1:1 و يا 1:2 باشد.

 نسخه قابل چاپ