مقالات بیابان

دشت ورامين در چهل و پنج كيلومتري جنوب شرق تهران قرار گرفته است. رودخانه جاجرود به عنوان مهمترين رودخانه دشت محسوب مي شود و عمده نياز آبي كشاورزي منطقه از اين رودخانه تامين مي شود. شور شدن و در واقع تخريب اين رودخانه به معني گسترش بيابانزايي در منطقه تلقي مي گردد، بنابراين با توجه به اهميت موضوع اقدام به مطالعه كيفيت آب اين رودخانه گرديد. بدين  منظور بعد از مشخص كردن رودهاي اصلي و فرعي موجود در دشت، اقدام به نمونه گيري آب در طول مسير رودخانه جاجرود گرديد و رابطه EC با طول مسير رودخانه مشخص شد. همچنين با استفاده از آمار كيفيت و كميت آب در ايستگاههاي هيدرومتري ماملو برروي رودخانه جاجرود، پل سيمان برروي رودخانه شميران، كهريزك برروي رودخانه كن، شريف آباد برروي رودخانه كرج - جاجرود، رابطه تغييرات ماهانه EC و SAR با دبي معين گرديد. همين طور كيفيت آب هر ايستگاه در هر ماه از روي دياگرام ويلكوكس تعيين شد. با استفاده از مطالعات زمين شناسي صورت گرفته در دشت، تاثير سازنده هاي زمين شناسي بر كيفيت آب و ميزان نمكي كه از هر ايستگاه به سمت دشت حمل مي شود مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه هر چه به سمت جنوب دشت نزديكتر مي شويم از كيفيت آب رودخانه كاسته مي شود كه اين موضوع به دليل فاضلابهاي كشاورزي، صنعتي و شهري از يك طرف و متاثر شدن از سازند هاي تبخيري از طرف ديگر است.

 نسخه قابل چاپ