مقالات بیابان

به منظور بررسي اثرات سديم کلريد با چهار سطح شوري صفر 4، 8 و 12 دسي زيمنس بر متر بر دو رقم گندم نان (Triticum aestivum L.)، پژوهشي به صورت آزمايش فاکتوريل در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي در 4 تکرار در محيط کنترل شدن انجام گرفت. نتايج نشان داد که با افزايش سطوح شوري از صفر به 12 دسي زيمنس بر متر درصد سبز شدن بوته ها به طور معني داري کاهش مي يابد و در رقم مقاوم به شوري (کوير) درصد سبز شدن به طور معني داري زيادتر از رقم شيراز مي شود. به علاوه، با افزايش سطوح شوري، تعداد پنجه، برگ و ارتفاع بوته به طور معني داري کاهش يافت. در اين پژوهش بين دو رقم گندم از لحاظ ميزان پتاسيم تفاوت معني داري مشاهده گرديد و رقم کوير داراي ميزان پتاسيم بالاتري نسبت به رقم شيراز بود. با اينکه با افزايش سطح شوري ميزان سديم در اندام هاي هوايي هر دو رقم افزايش يافت، ولي اين افزايش در رقم کوير (مقاوم به شوري) کمتر بود. اين امر، ممکن است با مکانيسم دفع سديم در اين رقم همراه باشد. بيشترين ميزان تعداد دانه و وزن ماده خشک از رقم کوير و در کمترين سطح شوري (صفر دسي زيمنس بر متر) به دست آمد. با افزايش سطوح شوري از ميزان وزن ماده خشک گياه و وزن دانه به طور معني دار کاسته شد. در مجموع، چنين به نظر مي رسد که با توجه به اثرات منفي کمتر سديم کلريد بر ويژگي هاي مورفولوژيک، ترکيب شيميايي و اجزاي عملکرد رقم کوير، اين رقم گندم ممکن است براي خاک هاي شور مناسب تر باشد.

 نسخه قابل چاپ