مقالات بیابان

تعيين عوامل موثر بر شادابي گونه آتريپلكس لنتي  فرميس در عرصه هاي بوته كاري شده از اهميت ويژه اي برخوردار است. به همين منظور مصادف با بهار 1371 عرصه اي به وسعت 5/4 هكتار در اراضي بياباني حاشيه كوير سياه كوه استان يزد انتخاب و در آن بوته كاري گرديد. اين پژوهش در قالب طرح آماري كرت هاي دوبار خرد شده با در نظر گرفتن تيمارهاي فواصل كاشت (2، 4 و 6 متري)، دوره هاي هرس (هر ساله، دو سال يكبار و سه سال يكبار) و سطوح برش (هرس كامل، هرس از ارتفاع 20، 40 و 60 سانتي متري و تيمار بدون هرس) اجرا شد. تعيين ضريب شادابي كه از تقسيم نسبت ميزان برگ به ساقه علوفه توليدي برداشت شده از تيمارهاي آزمايشي مختلف حاصل مي آيد، پس از مرحله استقرار در پاييز سال 1372 آغاز و مطابق با برنامه پيش بيني شده تا پايان سال 1380 استمرار يافته است. نتايج نشان داد كه تيمارهاي فاصله كاشت بر ميزان شادابي گياهان اختلاف معني داري نگذاشته اند.(p<0.05)  در دوره 6 ساله، تفاوت معني دار در رابطه با دوره هرس ديده مي شود و هرس هر ساله شادابي گياهان را در حد معني دار افزايش مي دهد(p<0.05) ، ولي با گذشت زمان و رسيدن به دوره 9 سالگي تاثير دوره هاي هرس بر شادابي گياهان همانند خواهد بود. سطوح برش تاثير معني دار بر سرسبزي و شادابي گياهان مي گذارد .(p<0.05) بالاترين ضريب مربوط به هرس در ارتفاع 60 سانتيمتري است. با افزايش شدت برش از ميزان شادابي گياهان كاسته مي شود، بطوري كه با اعمال هرس كف بر نابودي عمده بوته ها در عرصه عارض مي گردد. در بررسي اثرات متقابل فواصل كاشت، دوره هاي هرس و ارتفاعات برش بر شادابي گياهان، تيمار هرس هرساله از ارتفاع 60 سانتيمتري در فاصله كاشت 2 متري طي دوره هاي 6 و 9 ساله به ترتيب با ضرايب 63/0 و 21/1 در گروه نخست قرار مي گيرند.

 نسخه قابل چاپ