سوره الانعام - آیات 132 تا 137 به همراه معنی
پنج شنبه 22 مهر 1389 8:11 AM
سوره الانعام
وَلِكُلٍّ دَرَجَاتٌ مِّمَّا عَمِلُواْ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ «132» وَرَبُّكَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَسْتَخْلِفْ مِن بَعْدِكُم مَّا يَشَاء كَمَآ أَنشَأَكُم مِّن ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ آخَرِينَ «133» إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لآتٍ وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ «134» قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُواْ عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدِّارِ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ «135» وَجَعَلُواْ لِلّهِ مِمِّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالأَنْعَامِ نَصِيبًا فَقَالُواْ هَـذَا لِلّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَـذَا لِشُرَكَآئِنَا فَمَا كَانَ لِشُرَكَآئِهِمْ فَلاَ يَصِلُ إِلَى اللّهِ وَمَا كَانَ لِلّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَى شُرَكَآئِهِمْ سَاء مَا يَحْكُمُونَ «136» وَكَذَلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلاَدِهِمْ شُرَكَآؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَلِيَلْبِسُواْ عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ «137»
و [ در قيامت ] براى هر كدام [ از دو گروه جن و انس ] به سزاى آنچه انجام مي دادند ، درجاتى [ از ثواب و عذاب ] است ; و پروردگارت از آنچه انجام مي دهند ، بى خبر نيست . « 132» و پروردگارت بى نياز و صاحب رحمت است ، اگر بخواهد همه شما را هلاك مي نمايد ، و پس از شما هر نسلى كه بخواهد جايگزين شما مي كند ، همان گونه كه شما را از نسل گروهى ديگر پديد آورد . « 133» بى ترديد آنچه [ از ثواب و عقاب ] به شما وعده مي دهند ، آمدنى است ; و شما عاجز كننده خدا نيستيد [ تا بتوانيد از دسترس قدرتش بيرون رويد . ] « 134» بگو : اى قوم ! تا جايى كه در قدرت شماست [ براى مبارزه با من و آيينم ] بكوشيد ، من هم [ در انجام دادن وظايفم ]مي كوشم ، سپس خواهيد دانست كه سرانجام خوش و نيكوى سراى آخرت براى كيست ؟ قطعاً ستمكاران رستگار نمي شوند . « 135» و مشركان از زراعت و چهارپايانى كه خدا آفريده براى او سهمي قرار دادند ، و به گمان بى اساس خود گفتند : اين سهم خدا ، و اين سهم بُتان ما ; [ و عقيده داشتند ] آنچه براى بتانشان باشد به خدا نمي رسد و آنچه براى خدا باشد [ در صورتى كه سهم بتان كمبودى داشته باشد ] به آنها مي رسد ; بد است آنچه داورى مي كنند . « 136» مانند [ اين سهم بندى بى اساس كه هواى نفسشان در نظرشان آراست ] بتان ، كشتن فرزندانشان را در نظرشان آراستند تا سرگردان و هلاكشان سازند و دينشان را بر آنان مُشتبه [ و آميخته به بدعت ها و خرافات ] كنند ; اگر خدا مي خواست [ اجباراً ] آن كار را نمي كردند [ ولى اجبار به عمل و ترك آن مشمول خواست خدا نيست ; ] پس آنان را با آنچه دروغ مي سازند واگذار . « 137»
