مقالات باروری و ناباروری

زمينه و هدف: آپلازي رحم و فقدان دو سوم فوقاني واژن (سندرم مايرـ راکي تانسکي) به دليل عدم توانايي انجام مقاربت، موجب اضطراب و مشکلات رواني مي شود و واژينوپلاستي (بازسازي واژن)، باعث توانايي مقاربت و بهبود کيفيت زندگي مي گردد. اين مطالعه به منظور بررسي و مقايسه عملکرد جنسي بيماران فاقد واژن به دليل سندروم مايرـ راکي تانسکي که تحت عمل واژينوپلاستي بدون گرافت قرار گرفته اند، با زنان گروه کنترل سالم، انجام شد.
روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي تحليلي که در سال 1387-1383 در درمانگاه بيماري هاي زنان بيمارستان امام خميني انجام شد، 19 مورد زناني که سابقه انجام واژينوپلاستي به روش گذاشتن مولد بدون گرافت داشتند با زنان سالم بدون سابقه اختلالات و آنومالي دستگاه تناسلي از نظر عملکرد جنسي مقايسه شدند. جهت بررسي اختلالات جنسي اين افراد با استفاده از پرسشنامه عملکرد جنسي خانمها اختلالات جنسي افراد بررسي و در دو گروه مقايسه گرديد. اطلاعات با نرم افزار SPSS v.15 آناليز شد و در آناليز توصيفي از ميانگين، انحراف از معيار و درصد فراواني و در آناليز تحليلي از تست هاي Chi square، T-test،Mann-Whitney  استفاده گرديد و سطح معني داري کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.
نتايج: ميانگين سني بيماران 6.11±29.57 سال بود. در مقايسه ميل جنسي، در افراد با سابقه واژينوپلاستي ميانگين نمره کسب شده، 2.5±22.84 بود و در گروه شاهد، 2.94±24.63 که ميل جنسي در گروه شاهد بيشتر بود (p=0.033). ميانگين نمره برانگيختگي زناني که سابقه واژينوپلاستي داشتند، 2.47±13.89 و گروه شاهد 3.41±15.27 بود که با وجود بيشتر بودن نمره در گروه شاهد اين تفاوت معني دار نبود. همچنين در مقايسه لوبريکاسيون، ارگاسم، رضايت جنسي و درد تفاوتي ميان دو گروه مشاهده نشد.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد روش واژينو پلاستي بدون گرافت، يک روش نسبتا کم عارضه تر و قابل قبول در مقايسه با روش هاي واژينوپلاستي با گرافت مي باشد.

 نسخه قابل چاپ