مقالات امداد و نجات

مقدمه: آسيب ها و جراحت ها 12 درصد از بار کلي بيماري ها را تشکيل مي دهد و به عنوان سومين دليل شايع مرگ و دليل اصلي مرگ در سنين 40-1 سال تلقي مي گردد. اين آسيب ها عمدتا در تصادفات جاده اي رخ مي دهد و مطابق با داده هاي سازمان بهداشت جهاني، مرگ هاي جاده اي حدود 25 درصد کل مرگ هاي ناشي از جراحت هاست. اين مطالعه با هدف بررسي مروري بر رويکردهاي جاري در دنيا براي کاهش مرگ و مير و بار بيماري حاصل از حوادث رانندگي انجام شده است.
روش ها: در اين مقاله مروري، مطالعات مرتبط بين سال هاي 2009-1990 از طريق بانک داده هاي Medline وCochrane Library  و برخي از مقالات فارسي با کلمات کليدي آسيب جاده اي، تصادف جاده اي، رفتار رانندگي، عوامل موثر، فاکتورهاي انساني موثر بر تصادفات، سايکولوژي تصادف، رويکردهاي مداخله اي و بار بيماري جستجو شدند.
يافته ها: مداخلات مورد نياز را در نگاه کلي مي توان در چهار گروه زير خلاصه کرد:
1- اعمال قوانين و تاکيد بر اجرا و حمايت از قوانين؛
2- متناسب و هماهنگ کردن راننده، وسيله نقليه و مجريان؛
3- تقويت زير ساخت ها، سيستم هاي اطلاعاتي و مديريتي؛
4- ارتباطات، آموزش و مشارکت عمومي.
نتيجه گيري: تلاش براي سازمان دهي رويکردهاي چند بعدي به عوامل موثر در تصادفات، با در نظر گرفتن شرايط فرهنگي، اجتماعي و رواني هر منطقه امري بديهي به نظر مي رسد. مداخله موثر بر پايه درک مفهومي از تمامي عوامل دخيل در رانندگي شکل مي گيرد؛ نگاه همه جانبه لازمه تاثير بر مقولات پيچيده است. لذا قالب تئوريک مشخص و تفصيلي بايد مهيا شود تا بتوان بر اساس آن مداخلات را طراحي کرد. دستورالعمل هاي موجود براي نيروهاي درگير و نقش آفرين در کنترل تصادفات ترافيکي نيازمند همکاري و تشريک مساعي همگاني است.

 نسخه قابل چاپ