مقالات امداد و نجات

ضمان يا عدم ضمان نجاتگران در عمليات هاي امداد و نجات جاده اي که متعاقب ايراد ضرر و زيان مالي به خودروهاي مصدومين در حوادث جاده اي بروز مي کند چالشي حقوقي براي نجاتگراني است که داوطلبانه و بر اساس مباني بشردوستانه وارد عرصه امدادرساني در سوانح جاده اي شده اند. بررسي اين موضوع در قوانين موضوعه ايران و مداقه در قواعد و مقررات فقه اماميه نشان دهنده نتايجي غير از آن چيزي است که در قوانيني مثل قانون مدني ما آمده است. نتيجه تحقيق اثبات عدم ضمان نجاتگراني است که در حين انجام وظايف نجاتگري خود موجب ايراد ضرر و خسارت مالي به اموال شخص مصدوم مي شوند. پژوهش حاضر، تحقيقي تحليلي عقلاني است که با مراجعه به متون اصيل اسلامي و قانوني انجام شده است.
روش ها: روش تحقيق، روشي تحليلي و عقلاني مي باشد و در آن از منابع فقهي و قانوني بهره برداري شده است.
يافته ها: يافته ها نشان داد که در قوانين موضوعه ايران، ماده قانوني صريحي که در مورد ضمان يا عدم ضمان نجاتگراني که در حوادث جاده اي به امر امداد رساني مشغول هستند و به تبع و مناسبت اين امر موجب ايراد خسارت به اموال مصدومين، به ويژه خودروي آنها مي شوند نيامده و بدان هيچ اشاره اي نشده است.
نتيجه گيري: با بررسي برخي دلايل عقلي، فقهي و قانوني عدم ضمان نجاتگران در حوادث جاده اي اثبات گرديد. توجه محاکم به آنچه که در اين پژوهش آمده است مي تواند چالش مطرح شده براي نجاتگران حوادث جاده اي را مرتفع كند و تبعات حقوقي دلسرد کننده را از آنان دور سازد.

 نسخه قابل چاپ