مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: اندوه پس از زايمان شايع ترين اختلال خلقي پس از زايمان است و در صورتي كه علايم آن بيش از دو هفته ادامه يابد، بايد به افسردگي اساسي مشكوك شد. پيشگيري از آن مي تواند در سلامت رواني خانواده در سال هاي آتي موثر باشد. يكي از روش هاي كاهش اندوه پس از زايمان مي تواند تماس پوستي باشد. لذا مطالعه اي با هدف «تعيين تاثير تماس پوستي مادر ونوزاد بر شدت اندوه پس از زايمان خانم هاي سزارين شده» انجام گرفت.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش كارآزمايي باليني بر روي 79 خانم سزارين شده صورت گرفت. انتخاب اوليه بيمارستان هاي مورد مطالعه جهت تعيين دو گروه تجربي (40 نفر) و شاهد (39 نفر) به طور تصادفي انجام گرفت و هر 5 روز يك بار جاي دو گروه عوض مي شد. در گروه تجربي، تماس پوستي روزانه به مدت 30-20 دقيقه صورت مي گرفت. اندوه پس از زايمان با استفاده از ابزار افسردگي زونگ بررسي شد. وضعيت خلقي مادران در روزهاي سوم، چهارم و دهم پس از سزارين ارزيابي گرديد. تجزيه و تحليل آماري با استفاده از آزمون هاي تي دانشجويي و رگرسيون انجام شد.
نتايج: نتايج نشان دادكه اختلاف معني داري بين ميانگين شدت اندوه پس اززايمان روز چهارم (0.02=P) و دهم (0.009=P) در دو گروه وجود داشت. نتايج آزمون رگرسيون نشان داد كه تنها، متغير گروه (تماس پوستي مادر ونوزاد) و طول مدت شيردهي بر شدت اندوه پس از زايمان موثر بودند.
بحث و نتيجه گيري: براساس پژوهش، مداخله تماس پوستي مادر ونوزاد روشي سالم و اقتصادي در كاهش شدت اندوه پس از زايمان مادر است. لذا پيشنهاد مي گردد اين روش جهت تامين سلامت رواني مادر و نوزاد به كار رود.

 نسخه قابل چاپ