مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: خانواده نظامي اجتماعي است كه با برآوردن نيازهاي عاطفي، جسمي و فكري اعضايش موجبات تكوين و پرورش شخصيت و سازگاري بعدي آنان را ممكن مي سازد. با توجه به اين كه رفتار اجتماعي در جامعه و خانواده و چگونگي برخورد اعضاي آن، مي تواند در تفكر و رفتار آن موثر واقع شود، عملكرد خانواده در موقع بروز تضاد و تعارض، وجود استرس، گسستگي روابط و عدم كنترل آن ها مي تواند تبعاتي چون عزت نفس پايين، كاهش استقلال، اشكال در تصميم گيري و اجتماعي شدن را به دنبال داشته باشد. اين عوامل مفاهيم ضمني بي شماري را براي نظريه پردازي، كار آموزشي و مشاوره رواني فراهم مي آورد كه بايد در برنامه ريزي هاي مداخله و مراقبت سلامت رواني مورد توجه قرار گيرد. پژوهش حاضر نيز بر آن بوده است تا به هدف كلي طرح يعني بررسي اثربخشي جلسات آموزش مهارت هاي زندگي بر متغيرهاي سلامت رواني (استرس خانوادگي و پذيرش اجتماعي) دست يابد.
مواد و روش ها: در طرح پژوهشي حاضر كه از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون يك گروهي است، 15 گروه (244 نفر) آموزش مهارت هاي زندگي در مراكز دولتي و غيردولتي مورد مطالعه قرار گرفتند. تعداد افراد گروه هايي كه دوره آموزشي را كامل كردند بين 7 تا 15 نفر بودند. جلسات آموزش مهارت هاي زندگي در نيمه دوم سال 1383 و نيمه اول 1384 در مراكز مورد نظر و به صورت هفتگي برگزار شده است. آزمون هاي مورد استفاده در پژوهش مقياس استرس خانوادگي كودرون و مقياس پذيرش اجتماعي كراون و مارلو بوده است كه به صورت گروهي اجرا شده است.
نتايج: نتايج تحليل داده هاي آماري پژوهش با استفاده از آزمون t وابسته براي مقايسه نمرات اخذ شده از آزمون ها در پيش آزمون و پس آزمون نشان داد كه در ارتباط با متغير استرس خانوادگي شش گروه در سطح كمتر از 0.05 و در ارتباط با متغير پذيرش اجتماعي چهار گروه در سطح كمتر از 0.05 و دو گروه در سطح كمتر از 0.01 تفاوت معني داري دارند و آموزش مهارت هاي زندگي در مجموع موجب بهبود نسبي شاخص هاي سلامت رواني (استرس خانوادگي و پذيرش اجتماعي) در گروه هاي شركت كننده شده است.
بحث: با توجه به نتايج پژوهش ضروري است در جهت حفظ سلامت رواني افراد جامعه آموزش مهارت هاي زندگي به صورت جدي تر و سازمان يافته تر در همه موسسات و سازمان ها به اجرا درآيد.

 نسخه قابل چاپ