مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: اين فرضيه از ديرباز وجود داشته است كه بيماري هاي گروه اتوپي شامل آسم، آلرژي فصلي و درماتيت اتوپيك ممكن است يك جزء روانشناختي نيز داشته باشند كه قبل، بعد يا همزمان با بروز علايم فيزيكي، خود را نشان مي دهد، اما تاكنون مطالعات كنترل شده اندكي براي نشان دادن اين ارتباط انجام گرفته است و نتايج حاصل از آن ها، متفاوت و گاه ناقص بوده است.
روش انجام كار: 30 شيرخوار 12- 3 ماهه، مبتلا به درماتيت اتوپيك به عنوان گروه آزمايش و 40 شيرخوار 12-3 ماهه به عنوان گروه كنترل مورد بررسي قرار گرفتند. پرسش  نامه بررسي رفتار شيرخوار توسط والدين شيرخوار مبتلا به درماتيت اتوپيك و نيز والدين شيرخواران غير مبتلا با نظارت پژوهشگر تكميل شد.اين پرسشنامه شامل 145 سوال است که عوامل زير را بررسي مي کند: ترس،غمگيني،استرس در مقابل محدوديت، توجه و تمرکز، لبخند، خنده، تسکين پذيري، لذت و هيجان بالا، لذت و هيجان پايين، سرعت بازگشت به آرامش به دنبال استرس، حساسيت ادراکي و رويکرد هيجاني.
نتايج: در دو گروه از نظر ميزان ترس، مدت زمان توجه و تمركز، لبخند و خنده، غمگيني و لذت و هيجان پايين و بالا تفاوت معني داري وجود نداشت. اما سرعت بازگشت به آرامش به دنبال استرس، استرس در مقابل محدوديت، تسكين پذيري، رويكرد هيجاني و حساسيت ادراكي به طور قابل توجهي در گروه مبتلايان به درماتيت اتوپيك بالاتر بود.
نتيجه گيري: شيرخواران مبتلا به درماتيت اتوپيك نسبت به محرك هاي اطراف و تغييرات آن، حساسيت ادراكي بالاتري نشان مي دهند و در مقابل محرك هاي با شدت زياد، سريع و نيز محرك هاي جديد و پيچيده بيش تر ابراز هيجان مي كنند و از اين محرك ها بيش تر لذت مي برند. همچنين شيرخواران مبتلا به درماتيت اتوپيك در مقايسه با شيرخواران غير مبتلا رويكرد هيجاني و برخورد سريع تر و برانگيخته تري نسبت به محيط اطراف نشان مي دهند.

 نسخه قابل چاپ