مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: پرخاشگري دوران خردسالي پيش بيني کننده رفتارهاي پرخطر بعدي است. تحقيقات نشان مي دهند کودکان پرخاشگر به علت نداشتن روابط اجتماعي سالم و شيوه هاي حل تعارض فردي و گروهي دست به اعمال تند و خشن مي زنند. به اين ترتيب بايد در روند کاهش اين امر پژوهش هاي تجربي انجام گيرد تا رفتارهاي بعدي کودکان دچار ناهنجاري نشود. بر اين مبنا، پژوهشي که مقاله حاضر براساس آن تدوين شده است، اثربخشي سه حيطه آموزش کفايت اجتماعي: (1) مهارت ها و توانايي هاي شناختي، (2) مهارت هاي رفتاري، (3) کفايت هاي هيجاني را بر 6 کودک پسر شش ساله مورد بررسي قرار داده است.
روش کار: آزمودني ها شش کودک پسر پيش دبستاني داراي اختلال پرخاشگري بودند که به روش تصادفي از مهدهاي کودک شهر اروميه انتخاب شدند. مواد آموزشي دربرگيرنده 7 مهارت بود. اين مهارت ها شامل مهارت هاي خودآگاهي، همدلي، ارتباطات بين فردي، ارتباط برقرار کردن، مقابله با هيجانات، تصميم گيري و حل مساله اجتماعي بودند. اين مهارت ها به مدت 13 هفته در دو مرحله اجرا گرديد و هفته اي يکبار مهارت هاي مذکور آموزش داده شد.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان مي دهد که ميزان رفتارهاي پرخاشگرانه کودکان بعد از شرکت در دوره هاي آموزشي به شدت کاهش و مهارت هاي کسب شده از طريق اين کودکان به طور کامل به موقعيت هاي خانه و مهد کودک تعميم يافته است. همچنين مشاهده گرديد عملکرد تمامي آزمودني ها در پيگيري هاي بعدي (بعد از دو هفته و يک ماه) حفظ شده اند.