مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: توجه به بهداشت رواني در تمام عرصه هاي زندگي از جمله زندگي فردي و اجتماعي و شغلي حايز اهميت است. عدم توجه به سلامت روان يکي از عوامل مهم در کاهش کارآيي، از دست رفتن نيروي انساني و ايجاد عوارض جسمي و رواني، خصوصا در خدمات حرفه اي، مي باشد. با توجه به نقش پرستاران در سيستم بهداشتي درماني و لزوم انگيزه کاري بالاي آنها براي ايجاد امنيت بهداشتي براي اين قشر عظيم و مراجعين  آنها، تحقيقي به منظور بررسي سلامت روان پرسنل پرستاري بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشکي تهران، انجام شد.
روش کار: اين پژوهش يک مطالعه توصيفي از نوع همبستگي و مقطعي مي باشد که روي 200 نفر از پرسنل پرستاري که به صورت چند مرحله اي احتمالي انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوري داده ها شامل ويژگي هاي دموگرافيک، پرسش نامه سلامت عمومي -28 بود.
يافته ها: يافته ها از لحاظ سطح سلامت روان نشان داد که 43% از نمونه ها داراي علامت و 57% از آن ها بدون علامت بودند. بين سلامت روان و ويژگي هاي دموگرافيک از قبيل وضعيت تاهل، تعداد فرزندان و رضايت از وضعيت اقتصادي ارتباط معناداري وجود نداشت. اما بين سلامت روان و متغيرهاي سابقه کار، اضافه کار و نوبت کاري رابطه با معنادار بود.
بحث و نتيجه گيري: ميانگين نمره سلامت روان نمونه ها 23.29 بود که در مقايسه با جمعيت عمومي در ايران، رقم بالايي مي باشد. سلامت روان پرستاران به دلايل متعددي نسبت به ساير مردم جامعه در معرض خطر است. با توجه به يافته هاي تحقيقات موجود از مهم ترين دلايل مي توان به ماهيت استرس زاي اين حرفه، فشار کاري، مواجه شدن با موقعيت هاي غيرمترقبه، نوبت هاي کاري، عوامل سازماني و عوامل فردي اشاره کرد.