مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: وابستگي به مواد، اختلالي مزمن و اغلب عود کننده است که فرد را مستعد مشکلات جدي از جمله ايدز، هپاتيت و ساير اختلالات مي نمايد. بسياري از معتادين به هرويين عليرغم درمان هاي مختلف قادر به وضعيت پرهيز دايمي نيستند و در صورت عدم وجود روش درمان محافظت کننده ناگزير از ادامه حياتي حول محور تهيه و مصرف مداوم مواد خواهند بود. يکي از روش هاي درماني که علاوه بر پيشگيري از عود مجدد مواد، باعث بهبود کيفيت رواني و جسماني بيمار مي شود درمان نگهدارنده با متادون است. با توجه به اين که در سال هاي اخير درمان نگهدارنده با متادون در مشهد راه اندازي شدهاست بر آن شديم تا خصوصيات جمعيت شناختي بيماران تحت درمان با متادون در بيمارستان حجازي را بررسي نماييم و با شناسايي عوامل خطر تداوم مصرف مواد که منجر به درمان نگهدارنده مي گردد، افراد در معرض خطر را شناسايي و از ازمان بيماري آنان جلوگيري نماييم.
روش کار: اين تحقيق يک مطالعه توصيفي- مقطعي است. جمعيت مورد مطالعه با روش نمونه گيري آسان از بين کليه بيماراني که از اول مهرماه 84 تا پايان مرداد ماه 85 در بيمارستان حجازي تحت درمان قرار مي گيرند انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه جمعيت شناختي، پرونده بيماران و مصاحبه بود. اطلاعات به دست آمده با استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي و آزمون مجذور خي و تست دقيق فيشر مورد آناليز قرار گرفتند.
نتايج: از 180 مورد مراجعه کننده به بيمارستان 64 نفر به دلايل مختلف از مطالعه خارج شدند. از 116 نفر بيمار مورد مطالعه، 112 نفر مرد (96.6 درصد)، 68.5 درصد متاهل و 49.6 درصد شاغل بودند. بيشترين ماده مورد مصرف کريستال و بالاترين فراواني مصرف کريستال در سن 30-18 سالگي بود. بيشتر افراد مورد مطالعه از نظر سطح تحصيلات ديپلم و بالاتر بودند (49.1 درصد)، 81.9 درصد بيماري طبي نداشتند اما در 90.5 درصد افراد اختلال روان پزشکي همراه وجود داشت. 45.7 درصد سابقه مصرف مواد در خانواده داشتند. همچنين 52.6 درصد افراد سابقه مصرف مواد بيش از 5 سال داشتند.
بحث: با توجه به بالا بودن نسبت درصد سني در مصرف کنندگان کريستال در گروه سني 30-18 سال که بيانگر پايين بودن سن وابستگي به مواد مخدر در جامعه است، دقت در مداخلات پيشگيري از اعتياد ضروري است.

 نسخه قابل چاپ