مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: فرايند تولد کودک براي والدين لذت آور است گرچه اين فرايند با مشتقات و ناراحتي هاي فراواني همراه است. علي رغم اين مشکلات، بايد گفت که اميد به سالم بودن و طبيعي بودن کودک معمولا احساس اعتماد در آنان ايجاد مي کند و کودک خود را مي پذيرند، ولي به محض آگاهي والدين از معلوليت فرزند خود، تمام آرزوها و اميدها به ياس مبدل مي گردد و مشکلات شروع مي شود. هدف از تحقيق حاضر يافتن پاسخي براي اين پرسش است که آيا بين مادران کودکان استثنايي و مادران کودکان عادي از نظر سلامت رواني تفاوت وجود دارد يا خير؟
روش کار: آزمودني هاي اين پژوهش متشکل از 78 نفر از مادران کودکان استثنايي (25 نفر کم توان ذهني تربيت پذير، 27 نفر ناشنوا و 26 نفر نابينا) و 29 نفر از مادران دانش آموزان عادي مدارس ابتدايي شهرستان اردبيل بودند که به طور تصادفي انتخاب شدند. ابزار به کار گرفته شده يک مقياس 90 سوالي SCL-90-R است. طرح تحقيق نيز به روش علي مقايسه اي است.
نتايج: نتايج حاصل از يافته هاي آماري نشان داد که به طور کلي بين سلامت رواني مادران کودکان استثنايي و مادران کودکان عادي تفاوت معناداري وجود دارد (P<0.05). همچنين از نظر علايم سلامت رواني يعني افسردگي، اضطراب، روان پريشي (P<0.05)، پرخاشگري (P<0.01) و ترس مرضي (P<0.001) تفاوت معناداري وجود دارد. اما از نظر شکايات جسماني، وسواس- اجبار، حساسيت در روابط متقابل، و افکار پارانوئيدي تفاوت معناداري بين گروه ها به دست نيامد. مقايسه دو به دوي گروه ها نشان داد که وجود يک فرزند کم توان ذهني بر سلامت رواني مادر بيش از وجود يک فرزند نابينا يا ناشنوا اثر مي گذارد.
بحث: اين مطالعه نشان داد که مادران کودکان استثنايي نسبت به مادران کودکان عادي از سلامت رواني پايين تري برخوردار هستند و از ميان سه گروه مادران کودکان کم توان ذهني، نابينا و ناشنوا، مادران کودکان کم توان ذهني از سلامت رواني پايين تري برخوردار هستند.

 نسخه قابل چاپ