مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: در مورد اثرات درماني دو داروي ضد جنون ريسپريدون و الانزاپين در اختلالات رفتاري بيماران مبتلا به دمانس آلزايمر ابهاماتي وجود دارد و عوارض جانبي اين داروها نيز مورد مناقشه است. در اين مطالعه اثر بخشي اين دو دارو در بيماران غير بستري مبتلا به آلزايمر مورد بررسي قرار گرفته است.
روش کار: در اين آزمايه باليني دو سويه کور، 69 بيمار مبتلا به آلزايمر که علايم سايکوز، پرخاشگري يا تحريک پذيري را نشان مي دادند به طور تصادفي به 2 گروه تقسيم شدند: گروه تحت درمان با الانزاپين (2.5-7.5 ميلي گرم در روز) و گروه تحت درمان با ريسپريدون (0.5-4.5 ميلي گرم در روز) و به مدت 10 هفته پيگيري شدند. پيامد نهايي بر اساس تغييرات نمره آزمون هاي بررسي تغيير کلي باليني (CGI) و معيار درجه بندي روان پزشکي مختصر (BPRS) مورد ارزيابي قرار گرفت. مقايسه ميانگين ها با آزمون t و براي تعداد نمونه کم از آزمون دقيق فيشر استفاده شده است. ارزيابي متغيرهاي پيوسته آزمايگاهي توسط تحليل کواريانس صورت پذيرفت.
نتايج: هيچ گونه تفاوت آماري معنا داري بين دو داروي الانزاپين و ريسپريدون يافت نشد. تغييرات نمره آزمون CGI در گروه ريسپريدون 3.2±4.3 و در گروه الانزاپين (p=0.564) 3.5±5.8 و در نمره آزمون BPRS در گروه ريسپريدون 8.2±9.2 و در گروه الانزاپين (P=0.522) 8.8±9.2 بود. علاوه بر اين با وجود اين که تعداد بيماراني که به دليل عوارض جانبي مطالعه را ترک کردند در گروه ريسپريدون بيشتر بود، عوارضي نظير خواب آلودگي و سردرد در گروه الانزاپين بيشتر ديده شد.
بحث: هر دو داروي ريسپريدون و الانزاپين تقريبا به طور مشابه در کاهش اختلالات رفتاري بيماران مبتلا به آلزايمر موثر هستند.

 نسخه قابل چاپ