مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: مبتلا به اسکيزوفرنيي يک اختلال شديد رواني است که تقريبا 1% جمعيت را مبتلا مي سازد. توام شدن مبتلا به اسکيزوفرني و مصرف مواد شايع است و شاخص پيش آگهي بد تلقي مي شود. با توجه به اين که تاکنون بررسي در مورد مصرف مواد در بيماران مبتلا به اسکيزوفرني در مشهد انجام نشده است بر آن شديم تا ميزان مصرف مواد و نوع ماده مصرفي را در بيماران مبتلا به اسکيزوفرني بستري در بيمارستان ابن سينا در سال 85 بررسي نماييم.
روش کار: اين مطالعه يک تحقيق توصيفي– مقطعي است، 100 بيمار مبتلا به اسکيزوفرني بستري در بيمارستان ابن سينا مشهد در سال 85 که بر اساس مصاحبه باليني روان پزشک بر مبناي ملاک هاي تشخيصي DSM VI مبتلا به اسکيزوفرني بودند، با روش نمونه گيري آسان (در دسترس) انتخاب شدند. پرسش نامه مربوط به مصرف مواد با توجه به اطلاعات ثبت شده در پرونده ها و مصاحبه باليني روان پزشک تکميل گرديد. اطلاعات جمعيت شناختي بيماران نيز در پرسش نامه ثبت شد، سپس نتايج مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت.
نتايج: از 100 بيمار مورد مطالعه 68 نفر مرد و 32 نفر زن بودند. ميانگين سني بيماران 42 سال بود. 47% بيماران سابقه خانوادگي اختلال روان پزشکي داشتند. در بيش از نيمي از بيماران سن آغاز بيماري زير 25 سال بوده 58% بيماران سابقه مصرف مواد داشتند که %46.5 مصرف يک ماده و %53.5 مصرف همزمان چند ماده را ذکر مي کردند. سن شروع مصرف مواد 21 تا 31 سال بود. بيشترين ماده مورد مصرف سيگار (%73.98) بود پس از سيگار مصرف ترياک و حشيش شيوع بيشتري داشت. بين جنس و مصرف مواد ارتباط معناداري وجود داشت (p<0.05) اما بين سن، شغل، نوع ماده مصرفي، مدت شروع بيماري و مصرف مواد ارتباط معنا داري وجود نداشت (p>0.05). يک سوم بيماران زن و دو سوم بيماران مرد سابقه مصرف مواد داشتند.
بحث: شيوع مصرف مواد در بيماران مورد بررسي 58% بود. با توجه به اين که مصرف مواد در بيماران مبتلا به اسکيزوفرني مي تواند باعث افزايش شدت علايم، بستري شدن هاي مکرر، بيماري هاي عفوني، خشونت، جرم، بي خانماني، عدم مصرف دارو و در نتيجه پاسخ ضعيف به درمان هاي دارويي شود، همچنين بار مالي و هيجاني بالايي براي بيمار- خانواده و سيستم بهداشت روان دارد، لازم است به مصرف مواد و درمان آن در اين بيماران توجه بيشتري شود.

 نسخه قابل چاپ