مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: استرس كه بر اثر حوادث گوناگوني از جمله جنگ رخ مي دهد به عنوان يكي از عوامل تهديد كننده سلامت روان در نظر گرفته مي شود. رويدادهاي استرس زاي زندگي و پيامدهاي آن، مي تواند منجر به بروز اختلال استرس پس از ضربه (PTSD) گردد كه آن نيز به نوبه خود بروز پي آيندهاي مخربي، از جمله ناسازگاري زناشويي را در افراد متاهل به دنبال دارد. با اين وجود، عواملي مانند زير مولفه هاي روان شناسي مثبت نگر همچون بخشايش، تاثير مثبتي بر علايم اختلال استرس پس از ضربه دارند. پژوهش حاضر با هدف پيش بيني رضايت زناشويي در مردان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه (ناشي از جنگ) و همسرانشان بر اساس شدت نشانه هاي اختلال در مردان و ميزان بخشايش ابراز شده توسط زوجين تدوين گرديد.
روش کار: به اين منظور ابتدا 103 بيمار تحت درمان از بيمارستان تخصصي اعصاب و روان جانبازان شيراز (جنت) انتخاب شدند، در مرحله بعد آنها با استفاده از مقياس اختلال استرس پس از ضربه مورد ارزيابي قرار گرفتند. بر مبناي نمره برش اين مقياس 42 مرد با تشخيص PTSD به اتفاق همسرانشان به منظور سنجش ميزان بخشايش و رضايت زناشويي آنان با استفاده از دو مقياس بخشايش و سازگاري زناشويي، انتخاب شدند. در نهايت داده هاي به دست آمده با روش رگرسيون چندگانه (گام به گام)، مورد تحليل قرار گرفت.
نتايج: نتايج نشان داد كه ميزان بخشايش و شدت نشانه هاي PTSD مي تواند رضايت زناشويي بهتري را در مردان مبتلا به PTSD و همسران آنان پيش بيني نمايد.
بحث: يافته هاي اين پژوهش با ساير مطالعات انجام شده در گروه هاي افراد مبتلا به PTSD به ويژه نوع ناشي از جنگ همسو بوده است. اين مطالعه بر نقش تمايل به بخشايش در افزايش رضايت و سازگاري زناشويي در افراد متبلا به PTSD ناشي از جنگ و همسرانشان تاكيد مي ورزد. يافته هاي اين پژوهش مي تواند به عنوان مقدمه اي جهت طراحي و تدوين برنامه ها و مداخلات زناشويي درماني مبتني بر آموزه هاي بخشايش به زوجين، مورد استفاده قرار گيرد.