مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: در سال هاي اخير فرار از منزل به ويژه در دختران نوجوان رو به افزايش است. مطالعات و تحقيقات زيادي پيرامون دختران فراري صورت گرفته است، اما مطالعات در زمينه ريسک فرار از منزل بسيار اندک مي باشد. هدف از انجام اين مطالعه بررسي رابطه بين متغيرهاي جمعيت شناختي با ريسك فرار از منزل در دختران نوجوان بود.
روش کار: اين پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. 500 نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه و پيش دانشگاهي مناطق 2، 5 و 7 آموزش و پرورش شهر مشهد كه به شيوه تصادفي طبقه اي خوشه اي انتخاب شده بودند، با استفاده از پرسش نامه هاي ويژگي هاي جمعيت شناختي و ريسك فرار از منزل مورد بررسي قرار گرفتند. داده ها به كمك همبستگي پيرسون، تحليل واريانس يک راهه و آزمون تعقيبي شفه تجزيه و تحليل شد.
نتايج: تحليل داده ها نشان داد كه بين سن آزمودني ها (P<0.01)، تعداد اعضاي خانواده (P<0.05)، درآمد والدين (P<0.01)، سن و سطح تحصيلي والدين (P<0.01) با ريسك فرار دختران از منزل رابطه معناداري وجود دارد. همچنين نتايج تحليل واريانس يک راهه و آزمون شفه حاکي از تاثير وضعيت تحصيلي (P<0.01)، ترتيب تولد (P<0.05) و نوع سرپرست (P<0.05) بر ريسك فرار از منزل بود. ارتباط ساير متغيرها با ريسک فرار از منزل معنادار نبود.
بحث: نتايج بيانگر ارتباط برخي از متغيرهاي جمعيت شناختي با ريسک فرار از منزل در دختران بود.