مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: در اين پژوهش رابطه بين نارسايي هيجاني و سبک هاي دفاعي من در يک نمونه دانشجويي مورد بررسي قرار گرفت. هدف اصلي پژوهش حاضر مطالعه نوع رابطه نارسايي هيجاني و مولفه هاي آن شامل دشواري در شناسايي احساسات، دشواري در توصيف احساسات و تفکر عيني با سبک هاي دفاعي من شامل سبک دفاعي رشد يافته، سبك دفاعي نوروتيك و سبك دفاعي رشد نايافته بود.
روش کار: 286 دانشجو (135 پسر و 151 دختر) از رشته ‏هاي مختلف دانشگاه تهران در اين پژوهش شركت كردند. از آزمودني ها خواسته شد نسخه فارسي" مقياس نارسايي هيجاني تورنتو" (FTAS-20) و "پرسش نامه سبک هاي دفاعي"(DSQ) را تکميل کنند. براي تحليل داده هاي پژوهش از شاخص ها و روش هاي آماري شامل فراواني، درصد، ميانگين، انحراف معيار، تحليل واريانس چند متغيره، ضرايب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد.
يافته ها: بين نارسايي هيجاني و سبک دفاعي رشد يافته، همبستگي منفي معنادار (p<0.001) و بين نارسايي هيجاني و سبک هاي دفاعي نوروتيك و رشد نايافته همبستگي مثبت معنادار (p<0.001) وجود دارد.
نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت که نارسايي هيجاني با مكانيسم هاي دفاعي من رابطه دارد.

 نسخه قابل چاپ