مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

تشکل هاي آب بران يکي از الگوهاي تشکيل و توسعه بازار آب و مجراي انتقال مديريت آب از بخش دولتي به مصرف کنندگان آب است که در سال هاي اخير در بحث مديريت منابع آب در بخش کشاورزي از اهميت ويژه اي برخوردار شده است. در ايران نيز تلاش هايي در اين زمينه شکل گرفته و بر اساس اين سياست، اقدام به توسعه و تشکيل تعاوني هاي آب بران در اراضي تحت پوشش برخي از شبکه هاي آبياري و زهکشي پاياب سدها شده است. با توجه به نوپايي اين تجربه در کشور نياز است که عملکرد اين نهادها مورد ارزيابي و پايش قرار گيرد. بر اساس اين ضرورت در اين پژوهش سعي شد، عملکرد تعاوني آب بران تجن در استان مازندران به صورت موردي از سه جنبه افزايش بهره وري کل عوامل توليد، جلب رضايت اعضا و همچنين شاخص هاي عملکرد مديريتي مورد بررسي قرار گيرد. نتايج مطالعه نشان داد که اعضاي اين تعاوني از راندمان آبياري، بازدهي اقتصادي آب و بهره وري کل عوامل توليد بالاتري نسبت به زارعين مجاور خود (کشاورزان خارج از محدوده تعاوني) برخوردار هستند. افزون بر اين، تعاوني مذکور موفق به جلب رضايت و اعتماد حدود 65 درصد از کشاورزان عضو شده است که از عوامل موثر بر رضايت آنها آموزش و ترويج و همچنين مسايل و قشربندي هاي اجتماعي است. نسبت خودکفايي مالي و نسبت وصول آب بها در اين شرکت به ترتيب 79 و 65 درصد برآورد شده است.

 نسخه قابل چاپ