مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

قيمت ‌گذاري آب يک ابزار سياسي جهت افزايش كارايي آب، كاهش تقاضاي آب، مديريت سيستم ‌هاي آبياري و بازگشت هزينه ‌ها مي‌ باشد. بر اساس اصول قيمت ‌گذاري آب، قيمت آب بايد منعكس‌ كننده هزينه فرصت آب باشد. در اين مطالعه، روش برنامه ‌ريزي رياضي پارامتريک جهت اندازه‌ گيري تمايل به پرداخت براي آبهاي زيرزميني، تحت شرايط مختلف عرضه آب و الگوي كشت و در دوره ‌هاي زماني مختلف مورد استفاده قرار گرفت. داده ‌هاي مورد نياز از يک نمونه تصادفي مشتمل بر 190 كشاورز در دشت رامجرد به دست آمد که با يک روش نمونه‌ گيري تصادفي طبقه ‌بندي شده انتخاب شدند. نتايج حاصل از روش برنامه ‌ريزي رياضي پارامتريک نشان مي ‌دهد كه ارزش تمايل به پرداخت به طور ميانگين بين 427 تا 562 ريال بر مترمكعب متغير است. بنابراين كشاورزان تمايل به پرداختي حدود 5.1 برابر قيمت جاري آب دارند. تمايل به پرداخت كشاورزاني كه به طور تلفيقي از آبهاي زيرزميني و سطحي استفاده مي ‌كنند كمتر از تمايل به پرداخت كشاورزاني است كه فقط آبهاي زيرزميني را در اختيار دارند. نتايج همچنين نشان مي ‌دهند كه تقاضاي آب در فصول مرطوب كشش ‌پذير (?=1.37) و در فصول خشک كشش ‌نا‌پذير (?=0.39) است. نهايتا مي ‌توان گفت كه تمايل كشاورزان براي استفاده از استراتژي ‌هاي كم ‌آبياري و افزايش راندمان آبياري، با افزايش قيمت آب افزايش مي ‌يابد.

 نسخه قابل چاپ