مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

آب از جمله کالاهاي اساسي و ضروري به شمار مي آيد که ادامه زندگي، ايجاد آباداني و توسعه اقتصادي با کشوري با وضعيت اقليمي خشک و نيمه خشک همچون ايران، به آن وابسته است. مشکل کميابي آب براي مناطق مانند سيستان که حوزه جغرافيايي اين پژوهش را تشکيل مي دهند، به مراتب حادتر است و اين موضوع مساله تخصيص را مهمتر و ضروري تر مي نمايد. در زمينه تخصيص آب، پرسش اساسي اين است که چگونه بايد عامل کمياب پيش گفته به کار گرفته شود تا بيشترين سود به دست آيد، بنابراين مساله مديريت توزيع اين منبع مطرح مي شود که اهميت ويژه اي دارد. در نوشتار حاضر تلاش برآن است که بهترين شکل تخصيص عامل آب مشخص شود تا بتوان به کمک آن، سود به دست آمده از استفاده آب را در منطقه سيستان حداکثر کرد. داده ها و اطلاعات به کار رفته در اين مطالعه، به صورت مقطع عرضي بوده و از راه پرسشنامه، گفتگو و اطلاعات کتابخانه اي به دست آمده است. روش به کار رفته براي مطالعه نيز تکنيک برنامه ريزي خطي است که نتايج به دست آمده از آن، ناکارا بودن الگوي کنوني تخصيص آب را در منطقه نمايان مي سازد.

 نسخه قابل چاپ