مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

در اين مطالعه، استان آذربايجان شرقي واقع در شمال غرب ايران، به طور عمد انتخاب شد. اين استان از نظر توانايي هايي براي رشد بهره وري و افزايش توليد، از امکانات بالقوه بالايي برخوردار است. پژوهشها، فن آوريهاي لازم را براي افزايش توليد و رشد بهره وري توليد مي کند، ولي اين فن آوريها يا روشها بايد به مناطق توليد و توليدکنندگان انتقال داده شود تا مورد استفاده قرار گيرد.
براي مطالعه سطح پذيرش فن آوريهاي دامپروري و عوامل موثر بر رفتار پذيرش دامداران در بخش دامپروري، يک نمونه 154 نفري از دامداران هشت روستا در استان (چهار روستا از مناطق دشتهاي مرتفع و چهار روستا از مناطق دشتهاي پست)، به بهره گيري از روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي دو مرحله اي، انتخاب شد. گردآوري داده ها نيز با کمک پرسشنامه کامل و از پيش آزمون شده اي انجام پذيرفت و به منظور تجزيه و تحليل آماري، معيارهايي همچون فراوانيها بر حسب تعداد و درصد و همچنين ميانگين و ضرايب همبستگي محاسبه شد و تجزيه رگرسيون و آزمون t نيز انجام گرفت.
نتايج اين مطالعه نشان مي دهد که بيشتر دامداران دو گروه مورد مطالعه (59.09 درصد)، در طبقه سطح متوسط رفتار پذيرش فن آوري قرار دارند و 22.73 درصد و 18.18 درصد پاسخگويان نيز به ترتيب در طبقات سطح زياد و سطح کم رفتار پذيرش نوآوري در زمينه فن آوريهاي دامپروري قرار مي گيرند. در اين مطالعه همچنين متغييرهاي درونداد اطلاعات، برونداد اطلاعات، ارتباطات درون سيستمي، ارتباط کشاورز با محقق، ارتباط کشاورز با مروج، دسترس پذيري به نهاده هاي توليدي و اطلاعات جامع در زمينه فن آوريهاي دامپروري، ارتباط معني داري را در سطح احتمال يک درصد با متغيير رفتار پذيرش جامع فن آوري نشان دادند.