مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

يكي از كاربردهاي مهم پمپ ها، استفاده در بخش كشاورزي براي پمپاژ آب از سفره هاي زيرزميني و انتقال آن به مزارع است. روش معمول تامين نيروي محركه لازم براي به حركت در آوردن پمپ و انتقال آب، استفاده از انواع موتورهاي ديزلي و الكتريكي است و تامين انرژي لازم براي پديد آوردن اين نيرو، هزينه هايي را به همراه دارد. در اين مطالعه، به منظور بررسي تفاوت موجود در هزينه هاي آبياري به وسيله دو نوع موتور و دخالت دادن عوامل ديگري همچون روشهاي آبياري و اندازه زمين در اين مقوله، از روش تحليل واريانس عاملي استفاده شده است.
داده هاي مورد نياز، به روش نمونه گيري تصادفي ساده و به صورت مقطعي در سال 1378 از 97 گندمكار استفاده كننده از موتورهاي ديزلي يا الكتريكي در شهرستان شيراز (مركز استان فارس) گردآوري و تجزيه و تحليل شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه اختلاف معنيداري ميان هزينه آبياري استفاده كنندگان از دو نوع موتور پمپ با توجه به عوامل روشهاي آبياري و اندازه زمين وجود دارد كه هر يك از اين عوامل به صورت اثرهاي ثابت و يا تعاملي بر هزينه هاي آبياري تاثير دارد. همچنين، نسبت منفعت به هزينه تبديل موتورهاي ديزلي به الكتريكي براي اندازه هاي زمين كوچك، متوسط و بزرگ در مواردي كه فاصله زيادي ميان منبع تامين انرژي الكتريكي و منبع تامين آب وجود ندارد بزرگتر از يك است و در نتيجه مي توان گفت كه اين تبديل به طور كامل اقتصادي است. ولي در مواردي كه ميان اين دو منبع فاصله وجود داشته باشد، در صورتي كه ميانگين هزينه تيرگذاري و سيمكشي براي فاصله هاي دور و نزديك و زمينهايي با اندازه هاي كوچك، متوسط و بزرگ به ترتيب، حداكثر برابر با 6074030، 12404260 و 21607800 ريال باشد، تبديل موتورهاي ديزلي به الكتريكي اقتصادي خواهد بود.

 نسخه قابل چاپ