مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

انگور اهميت اقتصادي بسزايي در بخش كشاورزي استان كهگيلويه و بوير احمد دارد. هدفهاي عمده اين تحقيق عبارت است از: 1. بررسي روابط داده - ستانده در توليد انگور، 2. اندازه گيري كارايي انگوركاران آبي و ديم و 3. بررسي عوامل موثر بر كارايي انگوركاران. روش اين مطالعه پيمايشي است. بر همين اساس با استفاده از روش نمونه گيري ساده طبقه بندي شده، در دو شهرستان بوير احمد و گچساران از 82 نفر انگوركار به وسيله پرسشنامه، مصاحبه به عمل آمد. به كمك رگرسيون چند متغيره نيز توابع توليد انگور آبي وديم و كشش توليد نهاده ها برآورد شد. همچنين با استفاده از تخمين توابع توليد متعالي مرزي تصادفي، كارآيي فني انگوركاران اندازه گيري و عوامل موثر بر آن تجزيه و تحليل شد. نتايج اين بررسي نشان داد كه مقدار بازده نسبت به مقياس در باغهاي انگور آبي و ديم به ترتيب 1.39 و 0.65 است و كليه نهاده ها (به جز نهاده سم كه بيش از حد مصرف شده است) به طور منطقي و اقتصادي مورد مصرف كشاورزان قرار گرفته اند. ميانگين كارآيي فني انگوركاران آبي (در شهرستان بويراحمد) و ديم (در شهرستان گچساران) به ترتيب 68.6 و 62.1 درصد محاسبه شد. بنابراين بدون افزايش سطح زير كشت و بهره گيري از فناوري موجود تنها با بهبود كارآيي فني مي توان ميزان توليد انگور استان را حدود 35 درصد افزايش داد. متغيرهاي سن، تحصيلات و تجربه كشاورز و نيز سن باغ به طور جداگانه رابطه مستقيمي با ميانگين كارآيي فني دارند. باغداراني كه فاصله درختان آنها بين 1.5 تا 3 متر و باغداراني كه تعداد قطعات باغشان بين 2 تا 3 قطعه بود، از بيشترين ميانگين كارايي فني برخوردار بودند. از سوي ديگر، ميانگين كارآيي كشاورزاني كه شغل ديگري غير از انگوركاري نداشتند كمتر بود. در پايان با توجه به درصد پاسخ انگوركاران در زمينه مشكلاتشان و نتايج اين پژوهش، پيشنهادهايي جهت بهبود كارايي انگوركاران ارايه شد.

 نسخه قابل چاپ