مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

هدف اين پژوهش بررسي عوامل موثر بر سطح و ميزان كاربرد دانش فني و نقش آنها در عملكرد زراعت گندم آبي در دو استان تهران و اصفهان است. اين مطالعه از نوع پيمايشي بوده و براي جمع آوري داده ها از ابزار پرسشنامه كه پايايي آن از طريق ضريب آلفاي كرانباخ (0.82) تاييد گرديده استفاده شده است. جامعه نمونه مورد مطالعه در برگيرنده198 نفر از كشاورزان گندمكار شامل 81 نفر از دو شهرستان كرج و ساوجبلاغ در استان تهران و 117 نفر از دو شهرستان اصفهان و برخوارميمه از استان اصفهان بوده است. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار spss تحت ويندوز انجام گرفته و از آمار تحليلي نظير ضريب همبستگي، آزمون t و رگرسيون چندگانه بهره گرفته شده است. نتايج ضريب همبستگي نشان مي‌دهد كه بين سطح دانش فني كشاورزان و ميزان كاربرد آن رابطه معني دار مثبتي وجود دارد. نتايج رگرسيون گام به گام نيز نمايان مي سازد كه ميزان ارتباط و استفاده از منابع دانش فني، سطح سواد، تعداد دوره هاي آموزشي و مقدار زمين جمعا به ميزان 30.7 درصد در پيش بيني و تبيين سطح دانش فني تاثير گذارند. از سوي ديگر، سطح دانش فني، ميزان ارتباط و استفاده از منابع دانش فني، فاصله مزرعه تا مركز خدمات، نگرش نسبت به برنامه هاي ترويجي و مالكيت ماشين آلات جمعاً به ميزان 46.9 درصد در تبيين كاربرد دانش فني سهم داشته اند. مهمترين متغيرهاي تاثيرگذار بر تبيين عملكرد به ترتيب عبارتند از : ميزان كاربرد دانش فني، دفعات مصرف كود اوره، دفعات مصرف كود فسفات، سطح دانش فني و مصرف كودهاي ريز مغذي كه در مجموع به ميزان 34.4 درصد در تبيين عملكرد نقش داشته اند. البته تاثير دفعات مصرف كود فسفات توسط بعضي از كشاورزان بر عملكرد منفي بوده است.

 نسخه قابل چاپ