مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

افزايش نرخ تورم و بيكاري و كاهش نرخ رشد اقتصادي از عوامل مهم كاهش سطح زندگي در كشورهاي در حال توسعه است. نظام متكي به بازار از طريق آزاد سازي بازار كالا و عوامل توليد، انعطاف پذيري در سيستم مالي و دادن نقش موثرتر به بخش خصوصي در فعاليت اقتصادي زمينه را جهت دستيابي به نرخ رشد اقتصادي بالا و رفاه فراهم كرده است.
هدف كلي اين مطالعه، بررسي عوامل موثر بر رشد بخش كشاورزي و همچنين تعيين ارتباط علي بين نرخ رشد اين بخش و عوامل موثر بر آن است. بدين منظور از آمار سري زماني مربوط به سالهاي 1344 تا 75 و مدلهاي ساختاري و غير ساختاري استفاده شده است.
همچنين روابط هم انباشتگي و ارتباط درازمدت بين متغيرها با استفاده از آزمون هم انباشتگي يوهانسن مورد بررسي قرار گرفته است. روابط كوتاه مدت و علي ميان متغيرهاي داراي هم انباشتگي نيز با كمك مدلهاي تصحيح خطاي برداري (VEC) و در مورد ديگر متغيرها با استفاده از مدلهاي اتور گرسيوبرداري (VAR) و گرنجر تعيين شده است.
نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي‌دهد كه متغيرهاي نسبت سرمايه گذاري خصوصي و دولتي به ارزش افزوده و رشد صادرات بخش كشاورزي بر رشد اين بخش داراي اثر مثبت و متغيرهاي رشد واردات كشاورزي و رشد اشتغال داراي اثر منفي بوده اند. متغير رشد ارزش افزوده بخش كشاورزي تنها با سرمايه گذاري خصوصي و دولتي ارتباط دو طرفه و با ساير متغيرها ارتباط يكطرفه داشته است.

 نسخه قابل چاپ