مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

استان فارس يكي از قطبهاي عمده كشاورزي كشور است كه با برنامه ريزي صحيح مي توان آن را به يكي از مراكز توليد و صادرات انواع محصولات كشاورزي تبديل کرد. اساسا با برنامه اي صحيح و اصولي امكان استفاده مطلوب از نهاده ها و توليد محصولات ضروري به وجود خواهد آمد .
 تعيين مزيت نسبي محصولات توليدي مختلف يكي ازجنبه هاي مهم برنامه ريزي اقتصادي است . دراين مطالعه مزيت نسبي دانه هاي روغني (شامل كلزا، آفتابگردان، كنجد و گلرنگ) درسال زراعي 1381-?? دراستان فارس بررسي شده است . به منظور دستيابي به هدفهاي تحقيق دو نوع از شاخصهاي تعيين مزيت نسبي به كار رفته است؛ شاخصهاي نوع اول شامل منفعت خالص اجتماعي، هزينه منابع داخلي و نسبت هزينه به منفعت اجتماعي است. اين شاخصها با دو نوع قيمت موثر ارز به روشهاي برابري قدرت خريد مطلق و نسبي محاسبه شده اند. شاخصهاي نوع دوم شاخص كارايي مزيت، شاخص مقياس مزيت و شاخص جمعي مزيت را شامل مي شود. براساس شاخصهاي نوع اول و با قيمتهاي موثر ارز، محصولات كلزا، آفتابگردان و كنجد داراي مزيت نسبي و محصول گلرنگ بدون مزيت نسبي در توليد بوده ا ند . بر اساس شاخصهاي نوع دوم و شاخص كارايي مزيت، تنها محصول كلزا از نظر عملكرد داراي كارايي و از مزيت نسبي در توليد برخوردار بوده است و محصولات، گلرنگ و کنجد در مقايسه با كل كشو ر، مزيت نسبي در توليد نداشته اند. شاخص مقياس مزيت براي آفتابگردان وكنجد بزرگتر از يك و نشان دهنده بيشتر بودن درجه تمركز اين محصولات در مقايسه با كل كشور و براي كلزا و گلرنگ كمتر از يك و نشان دهنده كمتر بودن درجه تمركز اين محصولات در مقايسه با كل كشور بوده است. شاخص جمعي مزيت براي آفتابگردان عددي بزرگتر از يك و براي ساير محصولات عددي كوچكتر از يك را نشان داده است . بر اساس اين شاخص، در شرايط فعلي، استان فارس در توليد آفتابگردان مزيت نسبي بيشتر از متوسط كشور و در توليد كلزا، گلرنگ و كنجد مزيت نسبي كمتر از متوسط كشور داشته است.

 نسخه قابل چاپ