مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

استفاده بهينه از منابع تجديد پذيرآب، يکي از اهداف اقتصادي دولتها به شمار مي آيد. در اين راستا سنجش شاخصهاي پايداري آب نياز اساسي دوام نظامهاي کشاورزي در دراز مدت است. از آنجا که پايداري در بر گيرنده جنبه هاي اجتماعي، بوم شاختي و اقتصادي است، کشاورز بايد بتواند پارامترهاي نرم افزاري و سخت افزاري را در تصميم گيري خويش با يکديگر تلفيق کند. هدف اين تحقيق، توسعه مدلي است که به تصميم گيران کمک مي کند تا نظام پايداري براي منطقه طراحي کنند. برنامه ريزي رياضي ابزاري مفيد براي مطالعه و تحليل نظامهاي کشاورزي است. نتايج حاصل از حل برنامه ها و سياستهاي مختلف در راندمانهاي مختلف آبي و سناريوهاي گوناگون به مدير اين امکان را مي دهد که حرکت به سوي پايداري را بر اساس سياستها و اهداف منطقه اي طرح ريزي  و برنامه ريزي کند. نتايج حاصل از اين مطالعه بيانگر اثر مستقيم بهبود راندمان آبياري بر افزايش سطح آبهاي زيرزميني است.

 نسخه قابل چاپ