مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

تعرفه از مهمترين و متداولترين ابزارهاي کنترل مرزي در کليه کشورهاي جهان محسوب مي شود. در ايران اين ابزار بر اثر سيطره ساختار دولتي تجارت، انواع ابزارهاي غير تعرفه اي و سياستهاي ارزي مغفول مانده است. تعامل و گسترش مناسبات با اقتصاد جهاني نيازمند شفافيت، پايداري و انعطاف پذيري رژيم تجاري و نظام تعرفه کشور است. دستيابي به اين خصوصيات طراحي يک نظام نوين و بهينه تعرفه کشاورزي را ضروري ساخته است. به منظور طراحي بهتر نظام نوين تعرفه کشاورزي ارزيابي ساختار و وضعيت گذشته نظام تعرفه کشاورزي بسيار موثر است. تحقيق حاضر به منظور شناخت نقاط ضعف و کاستيهاي نظام فعلي و وضعيت موانع تعرفه اي و غيرتعرفه اي در ساليان گذشته صورت گرفته است. در تحقيق حاضر براي اولين بار سعي شده است موانع تعرفه اي و غير تعرفه اي محصولات کشاورزي مشمول موافقتنامه کشاورزي سازمان جهاني تجارت طي دوره 1361-1382 بررسي شود.
نتايج اين تحقيق نشان مي دهد که به رغم سطح بالاي تعرفه محصولات کشاورزي، اين ابزار قادر به حمايت موثر از توليدات داخلي نبوده است. از ديگر نتايج تحقيق حاضر مي توان به اتکاي رژيم تعرفه اي به تصميمات کوتاه مدت سالانه، استفاده نامناسب ابزارهاي تعرفه اي و غير تعرفه اي در کنار يکديگر، شکاف زياد بين تعرفه اسمي و وزني و تک ابزاري و انعطاف ناپذير بودن نظام تعرفه بخش کشاورزي اشاره کرد.

 نسخه قابل چاپ