مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

توسعه يا تحديد كشت محصولات كشاورزي در مناطق مختلف بايد با توجه به محدوديت منابع و زمينهاي حاصلخيز كشاورزي صورت گيرد و اين مسئله لزوم طراحي يك مدل چند منطقه اي الگوي كشت محصولات زراعي را آشكار مي مند. مدلي كه در عين فراگيري و يك پارچه بودن، از نظر منطقه اي تفكيك شده باشد و توانايي تمايز بين منابع مشترك و غير مشترك را دارا باشد. تفكيك مدل از نظر منطقه اي باعث افزايش دقت مدلسازي براي هر منطقه مي شود و در كنار هم قرار  دادن اين مناطق در يك مدل فراگير موجب نگرش فرا منطقه اي مي گردد.
نتايج اين تحقيق چنين نشان مي دهد كه استفاده از مدل چند منطقه اي سود را نسبت به وضع موجود 2.03 درصد مي افزايد و همچنين زمينهاي بدون كشت را 3درصد نسبت به مجموع مدلهاي شهرستاني كاهش مي دهد. به اشتراك گذاشتن منابع باعث مي شود محصول سود آورتري مانند گندم ديم جايگزين جو ديم در مدل شهرستاني شود.
اين موضوع نشان مي دهد كه به اشتراك گذاشتن منابع كمياب در صورت امكان مي تواند در افزايش سودآوري كل منطقه مفيد باشد، مضافا اين كه  در شرايط موجود اجراي اين پيشنهاد با تخصيص بهينه سم  و كود و نيز افزايش  كارايي نظام بانكي امكان پذير است.

 نسخه قابل چاپ