مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

اين مقاله نظريه و کاربرد مدل برنامه ريزي خطي آرماني فازي را در بهينه سازي الگوي کشت با در نظر گرفتن هدفهاي مختلف مورد توجه قرار مي دهد. بدين منظور مجموع درجه عضويت همه آرمانهاي فازي در مدل حداکثر مي شود. بر خلاف مدلهاي برنامه ريزي آرماني قطعي، اين روش به تصميم گيرنده اجازه مي دهد که درجه دسترسي و اهميت هر آرمان را در مدل مشخص کند. همچنين اين روش قادر است مجموعه اي از درجات عضويت سازگار با انتظارات تصميم گيرندگان را به وجود آورد. در اين مقاله ضمن تحليل نظريه مدل برنامه ريزي خطي آرماني فازي، کاربردي از آن در بهينه سازي الگوي کشت در اراضي آبي يک دشت جلگه اي واقع در زير حوضه هزار نشان داده شده است . نتايج حاکي از اين است که با ايجاد انعطاف در آرمانها در سمت راست مدل فازي، منابع به نحو بهتري تخصيص مي يابد و سطح زير کشت توسعه پيدا مي کند.