مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

کيوي به همراه سيب و مرکبات از مهمترين ميوه هاي مصرفي جهان به شمار مي آيند. ارزش غذايي کيوي از اغلب ميوه ها بيشتر مي باشد، به طوري که اين ميوه سرشار از ويتامينهاي مختلف و عناصر معدني مانند روي، سديم، پتاسيم؛ کلر و .. است. زلاندنو، ايتاليا و شيلي عمده ترين توليد کنندگان اين ميوه در جهان محسوب مي شوند.
سابقه کشت انبوه کيوي در ايران به سالهاي 1360 و بعد از آن بر مي گردد. استان مازندران به علت دارابودن شرايط آب و هوايي معتدل و مرطوب، بارندگي فراوان و زمينهاي حاصلخيز، در کشت اين محصول از جايگاه ويژه اي برخوردار است، به طوري که سالانه حدود 90 درصد توليد کيوي کشور را به خود اختصاص مي دهد.
در تحقيق حاضر پس از استخراج آمار و اطلاعات از پرسشنامه هاي تکميلي توليد کنندگان کيوي در غرب استان (رامسر، تنکابن، نوشهر و چالوس)، تابع توليد درجه دوم، به عنوان بهترين برازش از ميان ساير توابع توليد، مورد برآورد و تخمين قرار گرفت. نتايج نشان مي دهد که ميزان استفاده از عوامل توليد کود شيميايي، نيروي کار و سطح زير کشت از ميزان بهينه کمتر مي باشد که بايد با تدابيد لازم ميزان به کارگيري اين عوامل در سالهاي آينده بهينه شود.

 نسخه قابل چاپ