مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

در گذر از مديريت سنتي به مديريت نوين، برنامه ريزي جايگه مهمي در تعيين نوع و اندازه فعاليتهاي بنگاه هاي بزرگ داشته است. از اوايل دهه پنجاه، برنامه ريزي خطي از ابزار مهم تحقيق در اقتصاد کشاورزي به شمار مي آمده و کاربرد آن در مسايل مديريت مزرعه و تجزيه و تحليل ترکيب غذايي قابل توجه بوده است.
 تعيين الگوي بهينه براي فعاليتهاي پرورش و فروش رده هاي مختلف دام و تعيين حداکثر سود اقتصادي واحد دامي از اهم اهدافي است که در اين تحقيق دنبال مي شود. اين پژوهش در يکي از بزرگترين واحدهاي گاوداري کشور در دوره 1381-1377 با استفاده از برنامه ريزي خطي پويا صورت گرفته است. بر اساس آمار و اطلاعات موجود، امکان تعريف هشت فعاليت داشتي مجزا و يک فعاليت فروش در حوزه گله مادينه براي هر سال در اين شرکت وجود داشته است. تابع هدف، تابع سود فعاليتهاي شرکت و هدف، حداکثر کردن آن بوده است. مدل نهايي، با توجه به الگوي مدل برنامه ريزي خطي پويا، يک تابع هدف 45 متغيره با 110 محدوديت در دوره پنج ساله بوده است.
نتايج تحقيق نشان مي دهد که در سالهاي اوليه اختلاف بين مدل و واقعيت قابل توجه بوده ولي در سالهاي پاياني اين دو با هم برابر شده اند. همچنين با ثبات قيمتهاي بازار، واحد مورد بررسي در بهترين شرايط سود دهي، نسبت به سال 1381 امکان کسب 10 درصد سود واقعي بيشتر داشته است. همچنين مشخص شد که حساسترين محدوديت، محدوديت جيره بوده است.