مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

با توجه به آمار و ارقام موجود و مطالعات انجام گرفته در ايران به جرات مي توان گفت که آب کمياب ترين عامل توليد محصولات کشاورزي است و توسعه بخش کشاورزي رابطه مستقيمي با کميت و کيفيت منابع آب و نحوه مديريت و استفاده از اين منابع دارد. استفاده از سيستمهاي آبياري تحت فشار، به عنوان سياستي جهت بهبود مديريت تقاضاي آب و افزايش بازده استفاده از آب، توانسته است تا حدي کمبود منابع آب را جبران کند. در مطالعه حاضر آثار ريسکي کاربرد سيستمهاي آبياري تحت فشار، که تکنيکي جهت صرفه جويي در آب و افزايش کارايي هر واحد آب مصرفي است، بررسي شده است. در اين مطالعه با استفاده از روشهاي برنامه ريزي رياضي ريسكي (الگوي تارگت موتاد) براي دو حالت استفاده و عدم استفاده از اين نوع سيستمها، تحليلهاي مورد نظر صورت گرفته است. نتايج حاصل از مدلهاي تخميني نشان مي دهد که به کارگيري اين سيستمها باعث کاهش ريسک و در نهايت، افزايش نسبت بازده به ريسک شده است.