مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

علي رغم اهميت بسيار زياد فناوري ماشيني دركشاورزي، سياست هاي دولت درسال هاي گذشته باعث عرضه نامناسب ماشين آلات به بخش كشاورزي شده است. ميزان تزريق ماشين آلات به بخش كشاورزي در سال هاي گذشته نه تنها باعث تحقق نيافتن برنامه هاي مكانيزاسيون بخش شده بلكه جوابگوي ميزان استهلاك ماشين آلات نيز نبوده است. اين وضعيت باعث كاهش ضريب مكانيزاسيون گرديده و كشاورزان را مجبور به استفاده از ماشين آلات مستهلك و فرسوده كرده است. در اين مقاله با بهره گيري از اطلاعات كلان ماشين هاي كشاورزي و مكانيزاسيون كشاورزي در پانزده سال گذشته و مصاحبه با كارشناسان امر، وضعيت مكانيزاسيون كشاورزي در ايران بررسي شده است.
نتايج تحقيق نشان مي دهد كه ميزان تامين ماشين آلات در برنامه هاي اول، دوم و سوم توسعه اقتصادي با برنامه هاي مصوب از نظر تعداد و تركيب تفاوت بسيار دارد. همچنين رشد قيمت ماشين آلات كشاورزي بيشتر از رشد شاخص قيمت تضميني محصولات كشاورزي بوده است. البته علي رغم موارد مذكور، طي سال هاي گذشته درجه مكانيزاسيون در عمليات زراعي افزايش يافته است كه اين نشان دهنده نقش كنوني ماشين هاي كشاورزي و مكانيزاسيون كشاورزي در توليد كشاورزي است. در اين مقاله تنگناهاي مكانيزاسيون كشاورزي ايران نيز ارايه شده است.

 نسخه قابل چاپ