مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

شناخت و درک تفاوت هاي موجود ميان مناطق روستايي استان ها از نظر ميزان برخورداري آنها از امکانات و خدمات گوناگون به منظور شناخت سطح توسعه و محروميت مناطق روستايي، ميزان فاصله هر منطقه از اهداف تعيين شده، کاهش نابرابري هاي منطقه اي، تنظيم برنامه هاي متناسب با شرايط و امکانات مناطق روستايي ضرورتي اجتناب ناپذير است.
در اين مقاله با بهره گيري از روش اسکالوگرام، ميزان برخورداري مناطق روستايي استان هاي کشور از 67 شاخص توسعه در حوزه هاي جمعيتي، آموزشي، بهداشتي- درماني، تاسيساتي- زيربنايي، سياسي- اداري، ارتباطي- اطلاع رساني و اجتماعي- رفاهي و سهم هر يک از شاخص ها و تاثير آنها در توسعه تعيين شده است. به اين ترتيب، ميزان توسعه يافتگي مناطق روستايي استان ها از منظر اين شاخص ها مشخص مي شود که اين امر راهي است براي مسوولان و برنامه ريزان استان هاي کشور جهت تعيين الويت هاي مربوط به طرح ها و برنامه هاي مختلف توسعه محور و توجه بيشتر به شاخص هايي که از لحاظ توسعه اي در وضعيت نامناسبي قرار دارند.
نتايج اين مطالعه نشان مي دهد که اختلاف و شکاف زيادي بين استان هاي مختلف وجود دارد و از لحاظ شاخص هاي مختلف توسعه اي، مناطق روستايي استان مازندران بهترين رتبه را با 120 امتياز و مناطق روستايي استان سمنان کمترين رتبه را با 8 امتياز کسب کرده اند.

 نسخه قابل چاپ