مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

هدف اصلي اين تحقيق، بررسي مزيت نسبي ايران در توليد و صادرات کشمش است. آمار و اطلاعات جهت محاسبه مزيت نسبي صادرات به صورت سري زماني در سالهاي 1340-80 و براي محاسبه مزيت نسبي توليد به وسيله تحقيق پيمايشي از استان خراسان )شهرستانهاي کاشمر، خليل آباد، بردسکن( جمع آوري شده است. به اين منظور از شاخصهاي مزيت نسبي آشکار شده (RCA) و مزيت نسبي آشکار شده متقارن (RSCA) جهت محاسبه مزيت نسبي صادرات و براي محاسبه مزيت نسبي توليد از ماتريس تحليل سياستي (PAM) استفاده شده است.
نتايج مطالعه نشان مي دهد ميانگين شاخص مزيت نسبي آشکار شده در دوره قبل از انقلاب و بعد از آن به ترتيب 31 و 39 است و اختلاف معنيداري بين آنها وجود دارد. همچنين ايران طي دوره مورد مطالعه در صادرات کشمش مزيت داشته و جايگاه اين محصول در بازار صادراتي ايران در دوره بعد از انقلاب مناسبتر بوده و درجه اطمينان براي ادامه حضور در بازار جهاني نيز در اين دوره افزايش داشته است. افزون بر اين، نتايج وجود مزيت نسبي را در توليد کشمش در منطقه مور مطالعه نشان داده است. همچنين دولت در زمينه نهاده ها، به بهره برداران يارانه مستقيم و غير مستقيم پرداخت کرده ولي در کل، سياستهاي دولت و شرايط بازار داخلي بر اساس شاخص حمايت موثر، به ضرر توليد کننده بوده است. علاوه بر اين، سودآوري خالص اجتماعي براي يک تن کشمش توليدي بالغ در 46 هزار تومان بوده است.

 نسخه قابل چاپ