مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

اين مقاله به بررسي وجود يا نبود مزيت نسبي صادرات سيب درختي ايران و روند تغييرات آن طي دوره زماني 1362-78 و همچنين به بررسي جايگاه و درجه رقابتي )مزيت نسبي( اين محصول در بين کشورهاي عمده صادر کننده جهان طي دوره 1995-99 مي پردازد. به اين منظور از شاخصهاي مزيت نسبي آشکار، مزيت نسبي آشکار متقارن و کاي دو استفاده شده است.
نتايج مطالعه حاضر حاکي از آن است که در طول دوره مورد بررسي، ساختار صادراتي سيب ايران با نبود ثبات همراه بوده و موقعيت رقابتي ايران )مزيت نسبي( در مورد اين محصول تضعيف شده است. وجود نوسانهاي زياد در روند شاخصهاي مذکور در طول دوره مورد بررسي حاکي از آن نبود برنامه ثابت و مشخص براي صادرات سيب ايران بوده است که در اين باره اقدامات اساسي بايد صورت گيرد.
بررسي دقيق جايگاه رقابتي سيب ايران در بين محصولات کشاورزي در مقايسه با کشورهاي عمده صادر کننده سيب نشاندهنده بهبود اين وضعيت است، به طوري که ايران بعد از کشورهاي شيلي، افريقاي جنوبي ونيوزلند به لحاظ مزيت نسبي صادرات در مقام چهارم قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ