مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

يکي از مباحثي که در سالهاي اخير ذهن سياستگذاران کشاورزي را به خود مشغول داشته است، تعيين راهبرد توليد محصولات کشاورزي يا همان انتخاب ميان مزيت نسبي يا خودکفايي است. اين مقاله مي کوشد با کنار هم قرار دادن شاخصهاي مزيت نسبي و خودکفايي براي محصول گندم، راهبرد توليد مناسب را براي اين محصول پيشنهاد کنند.
در اين تحقيق براي محاسبه مزيت نسبي از روش ماتريس تحليل سياستي استفاده شده و پس از بررسي وضعيت گندم از لحاظ خودکفايي و محاسبه ضريب خودکفايي، راهبرد مناسب براي کشت اين محصول ارايه گرديده است.
در اين تحقيق شاخص DRC محاسبه شده براي گندم آبي برابر 0.73 و براي گندم ديم 0.72 به دست آمد که حاکي از وجود مزيت نسبي براي توليد گندم در کشور است. نتايج شاخصهاي حمايتي نيز حمايت دولت از توليد اين محصول را نشان مي دهد.
نتايج ضريب خودکفايي نيز نمايان مي سازد که در سالهاي اخير حمايت از محصول گندم باعث افزايش ضريب خودکفايي اين محصول و رسيدن به مرز خودکفايي شده است.
بنابراين در خصوص توليد گندم سياست خودکفايي و مزيت نسبي در تقابل با يکديگر نيستند و توسعه توليد گندم در صورت امکان تا مرز خودکفايي و همچنين صادرات محصول پيشنهاد مي شود.

 نسخه قابل چاپ