مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

در اين مطالعه با استفاده از داده هاي دوره زماني 83-1360، نقش سياستگذاري ناهماهنگ در توسعه ناپايدار كشت پسته در ايران بررسي شده است. نتايج نشان داد كه سياستگذاريهاي مستقل و ناهماهنگ در بخشهاي كلان اقتصادي، منابع آب و كشاورزي و رفاه اجتماعي را كاهش داده و باعث توسعه ناپايدار كشت پسته در ايران شده است. نتايج مدل شبيه سازي نمايان ساخت كه سياستهاي انگيزه اي براي حفظ منابع آب (مانند ماليات بر آب) تنها در صورتي موفق هستند كه نرخ تنزيل پايين بوده و ثبات اقتصادي وجود داشته باشد؛ لذا در شرايط نرخ تنزيل بالا بايد از ابزارهاي ديگري مانند كنترل قانوني استفاده كرد. همچنين افزايش قيمت پسته بر اثر سياستهاي تشويق صادرات غيرنفتي در بخش كشاورزي تنها هنگامي رفاه اجتماعي را افزايش داده و باعث توسعه پايدار شده كه همزمان با آن سياستهاي حفاظت از منابع آب تشديد گرديده است. بنابراين، سياستگذاري در هر يك از بخشها، بدون توجه به ديگري، رفاه اجتماعي را كاهش داده و باعث ناپايداري در توسعه كشت پسته شده است. شرايط موجود در مناطق پسته كاري ايران حاكي از نوعي ناهماهنگي در سياستگذاري و ناپايداري در توسعه كشت پسته بوده است. براي ارايه راه حل و تعيين سطح بهينه هر سياست، در پايان مطالعه الگوي برنامه ريزي مصالحه اي معرفي گرديد.

 نسخه قابل چاپ