مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

در اين پژوهش تلاش شده است با استفاده از داده هاي مقطع زماني سال زراعي 1384-85 براي استان خراسان شمالي و همچنين برنامه ريزي فازي کسري با اهداف چندگانه، الگوي کشت همسو با کشاورزي پايدار تعيين و با الگوي بهينه برنامه ريزي خطي ساده و الگوي کشت فعلي منطقه مقايسه شود. اطلاعات مورد نياز اين پژوهش با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي دو مرحله اي از طريق تکميل 627 پرسشنامه از سطح 55 روستاي خراسان شمالي به دست آمد. يافته هاي اين بررسي در سطح بهره برداري هاي بزرگ نشان داد که الگوي حاصل برنامه ريزي خطي ساده بسيار به الگوي کشت فعلي منطقه نزديک است، در حالي که الگوي حاصل برنامه ريزي فازي کسري براي دستيابي به پايداري با الگوي حاصل برنامه ريزي خطي ساده و الگوي کشت فعلي منطقه اختلاف چشمگيري دارد، به گونه اي که با ملاک قرار دادن برنامه ريزي فازي کسري از تنوع کشت کاسته مي شود و الگوي کشت در اراضي آبي بزرگ مقياس استان به سمت گندم و در اراضي ديم به سمت گندم و عدس تغيير مي يابد. با در نظر گرفتن اين الگوي کشت، ميزان بازده برنامه اي نسبت به الگوي کشت فعلي 51 درصد کاهش نشان مي دهد. اين نتيجه در مورد بهره برداري هاي کوچک مقياس تا حدودي متفاوت است و الگوي کشت فعلي براي همسويي با اهداف پايداري کمتر دستخوش تغيير مي شود، به گونه اي که الگوي کشت اراضي آبي در برنامه ريزي فازي کسري به سمت محصولات گندم، جو و پنبه و در اراضي ديم به سمت گندم، جو و عدس تغيير مي يابد. در اين حالت ميزان بازده برنامه اي نسبت به الگوي کشت فعلي تنها 19 درصد کاهش مي يابد.

 نسخه قابل چاپ