مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

هدف اين مقاله تعيين و تحليل سطح توسعه و ميزان عدم توازن آن در مناطق روستايي استان كردستان براي سطوح شهرستان و بخش در دو مقطع زماني 1375 و 1385 است. براي دستيابي به چنين هدفي، 45 شاخص توسعه تعريف و سنجش شدند. در اين باره ابتدا با استفاده همخطي بين شاخصها حذف و شاخصهاي اوليه به تعدادي فاكتور يا «تحليل عاملي» از تكنيك درجه توسعه يافتگي «تاكسونومي عددي» عامل خلاصه گرديد و سپس با استفاده از تكنيك «ضريب دوگانگي» مناطق روستايي استان محاسبه و پس از آن ميزان عدم توازنها با استفاده از تعيين و بررسي شد. نتايج نشان مي دهد كه مناطق روستايي استان در سطح شهرستان همگن است. اگرچه طي دو مقطع 1375 و 85 درجه توسعه نواحي روستايي استان در سطح شهرستان و بخش رشد داشته، اما ضريب دوگانگي حاصل مبين عدم توازن اين رشد بوده به گون هاي كه تغييري ساختاري در رتبه و جايگاه شهرستان هاي استان به لحاظ سطح توسعه مناطق روستايي اتفاق نيفتاده است. همچنين مناطق روستايي بخشهاي محروم در سال 1375 كماكان در سال1385  نيز محروم بوده اند و تغيير رتبه و جايگاه توسعه غالبا شامل بخش هاي مركزي شده است. اين عدم توازن به ويژه منجر به اختلاف وضعيت توسعه يافتگي مناطق روستايي بخش مركزي هر شهرستان با ساير بخشهاي آن شده است.

 نسخه قابل چاپ